Een kijkje in het vernieuwde velodrome met Klaas en Lex

Een kijkje in het vernieuwde velodrome met Klaas en Lex

Ze horen bijna bij het meubilair van het velodrome: de 77-jarige Klaas Vink en de 69-jarige Lex van Deijl. De twee – zichzelf spottend de Peppi en Kokki van Sloten noemend – speelden de afgelopen maanden een sleutelrol bij de prachtige metamorfose die het velodrome heeft ondergaan. Speciaal voor ASC Olympia gaven beiden en rondleiding en deelden enkele interessante weetjes.

De geschiedenis van het Velodrome

Voordat we overgaan tot het hier en nu, eerst even een stukje geschiedenis. De wielerbaan van Sloten is inmiddels al weer bijna vijftig jaar geleden, in 1972, geopend. Aanvankelijk was het een ‘open baan’ waardoor de renners alleen tijdens droog weer hun rondjes konden draaien. De weersomstandigheden hadden ook hun negatieve invloed op het hout. In de jaren tachtig moest de baan daardoor al een eerste keer onder handen worden genomen. Er kwam een nieuw rijvlak bestaande uit 54.000 meter nieuwe latten, die met 6 miljoen nietjes aan elkaar werden bevestigd. Duidelijk was toen al dat de baan eigenlijk moest worden overkapt omdat anders pakweg elke tien jaar het hout diende te worden vervangen. De Stichting Overkapping Wielerbaan Sloten’, waarvan Olympia-voorzitter Henk Faanhof en Wim van der Kaaij, de belangrijke ‘trekkers’ waren, maakte zich hiervoor sterk. Na ‘acht jaren brieven schrijven’ kreeg de stichting loon naar werken. Begin december 1997 sloeg Ingrid Haringa de eerste paal. En jaar later was de overkapping een feit en zo ontstond de knusse ambiance die het huidige velodrome zo kenmerkt.

Verouderd loopvlak van de baan

Hoewel de weersomstandigheden nu geen invloed meer hebben op de baan, was de laatste jaren duidelijk dat deze diende te worden vervangen. Wanneer er renners in de baan reden was het piepen en kraken van het hout duidelijk hoorbaar. Alsof de baan riep: ‘wanneer vervangen jullie nu eindelijk eens mijn loopvlak!’ Ook de gemeente Amsterdam raakte overtuigd dat er iets moest gebeuren en in 2020 stond daarom de vervanging op de agenda. Corona gooide echter roet in het eten, waardoor de hele exercitie een jaar moest worden uitgesteld. Afgelopen mei was het wel zover. De oude baan werd in enkele maanden tijd afgebroken. Alleen de staanders bleven gehandhaafd. Vervolgens begon half juni de opbouw. Dit gebeurde onder leiding van Sander Douma Architecten uit Stompetoren. Douma en zijn team hebben veel ervaring met de aanleg van wielerbanen. Zij hebben in Nederland ook de overkapping en aanleg van de baan van Alkmaar en de bouw van Multifunctioneel Sportcentrum Omnisport in Apeldoorn voor hun rekening genomen. Verder zijn onder leiding van Douma Architecten wielerbanen gerealiseerd in Plovdiv in Bulgarije en Yichun in China.

Een frisse baan

Welke transformatie heeft het velodrome ondergaan? Het meest in het oog springt natuurlijk de nieuwe baan. Het oude, donkere (en krakende) hardhout is vervangen door een veel lichtere houtsoort. ‘Het is Siberian Pine, een houtsoort dat tegenwoordig op vrijwel alle wielerbanen wordt gebruikt’, aldus Lex. De nieuwe baan doet veel frisser aan. ‘Het is net als je vrouw die naar de kapper is geweest, ze ziet er weer fris en appetijtelijk uit’, zo vindt een van de renners die even uithijgt van het rondjes draaien tijdens de vrije training. Alle aanwezigen zijn het er over eens dat de baan heerlijk rijdt. ‘Vooral in de bochten krijg je nu echt een schwung, je komt daardoor zo een kilometer of twee harder op het rechte stuk’, vertelt Wim van der Linden, die op deze vrijdagmorgen in fietstenue aanwezig is. Een ander vergelijkt de baan met een pas geasfalteerde weg. ‘Zo’n verse zwarte baan waar nog geen steentjes over zijn gestrooid waardoor je er echt overheen zoeft.’

Opening op 15 oktober

Hoewel de baan dus al weer een paar weken in gebruik is (pas op 15 oktober wordt hij officieel heropend door de wethouder van Sport Simone Kukenheim), wordt er momenteel nog volop gewerkt aan de afronding. En hierbij valt de gemeente Amsterdam dankbaar terug op de jarenlange ervaring van Klaas en Lex. Het is bijvoorbeeld aan de tomeloze inzet van deze twee te danken dat de toegang tot de baan niet te smal is geworden en dat bovenop de boarding nog een laagje kunststof is geplaatst. ‘Dat laatste is best belangrijk’, vertelt Klaas, ‘want als een toeschouwer per ongeluk zijn kopje koffie omgooit, kan deze nu niet meer op de baan vallen’. Misschien nog wel het meest trots zijn beiden op de ‘1-op1-doorgang’ die is gecreëerd aan de lange zijde. Klaas: ‘vroeger moest al het materiaal met een plateaulift omhoog. Nu kunnen we gewoon de baan omhoog doen. Dat is ook belangrijk mocht het velodrome bijvoorbeeld een keer snel ontruimd moeten worden of om een renner die gevallen is makkelijk te kunnen afvoeren.’ Er moet nu alleen nog een vloertje worden gestort, ‘want anders ‘ken’ de wethouder daar echt niet lopen met haar hakkies tijdens de opening’, vertelt Klaas lachend met Amsterdamse tongval.

Er zijn echter nog meer zaken die opvallen, waaronder de boarding van gewapend glas. ‘Er komen ook nog lichtjes net naast de ‘Cote d’Azur’ die we kunnen laten aanspringen voor recordpogingen of bepaalde trainingen’ laat Lex weten. Verder heeft Klaas een rondenbord gemaakt. En deze week hebben de twee ook nog vier ‘IAMSTERDAM’-borden opgehangen aan de boarding. Daar was enig klauterwerk voor nodig, ‘maar als je je evenwicht verliest glij je maar zeven meter naar beneden’. Het moge duidelijk zijn dat Klaas Vink en Lex van Deijl hun gewicht goud waard zijn voor de Amsterdamse wielersport en meer in het bijzonder voor de baansport in Mokum.

Klaas en Lex, namens alle leden van ASC Olympia (ook de veldrijders en wegrenners) een hartgrondig dank jullie wel voor jullie inspanningen!