Rood-wit-blauw voor jeugdige Olympianen!

Rood-wit-blauw voor jeugdige Olympianen!
Op hol geslagen

Unstoppable is de titel van een weinig succesvolle film uit 2010 over een op hol geslagen trein met in de hoofdrol Denzel Washington. De film had net zo goed afgelopen zondag op de wielerbaan van Omnisport in Apeldoorn opgenomen kunnen worden, want ook daar reed een op hol geslagen trein. Hij had slechts vier wagonnetjes en de conducteurs waren thuisgelaten. Maar er waren wel vier machinisten aan boord: de jonge stoempers Bodhi, Noery, Pascal en Filippo van ASC Olympia. Onder leiding van ‘verkeersleider’ Ocko stoven zij in een vloek en een zucht naar het 1,5 km verderop gelegen eindstation. Zonder vertraging. TGV eat your heart out!

Project ploegenachtervolging

‘Waar gaat dit in hemelsnaam over?’, zal de lezer denken. Dat gaan we nu uitleggen. Afgelopen zondag was Omnisport plaats van handeling voor twee nationale kampioenschappen; het NK ploegenachtervolging en het NK teamsprint voor jeugd en nieuwelingen. Vier jonge renners van Olympia namen er aan deel: Noery, Pascal, Bodhi (cat.7) en Filippo (cat.6). Bij beide wedstrijden namen de Amsterdammers de volle buit mee naar huis.

Die winst kwam echter niet zo maar ‘aanwaaien’. Omdat bij Olympia momenteel enkele sterke jeugdrenners rondrijden, ontstond afgelopen zomer het plan om met een team met enkel renners van de eigen club aan de start te verschijnen bij de ploegenachtervolging. Bij deze wedstrijd mogen renners van verschillende verenigingen met elkaar ‘mixen’, zo lang ze maar van cat. 6 of 7 zijn. Niks mis mee. Maar een ‘all-Olympia’-team zou natuurlijk geweldig zijn, daar waren alle betrokkenen het direct over eens.

Ok, dat was geregeld, maar daarmee was de trein alleen nog maar op het goede spoor gezet. Nu moest hij nog gaan rijden en liefst ook flink hard! Om een trein te laten rijden is een ‘verkeersleider’ (lees coach/trainer) nodig. Een ieder die het nieuws een beetje volgt weet dat die momenteel schaars zijn. Toch kon er een uitermate geschikte en talentvolle ‘verkeersleider’ worden gestrikt in de persoon van Ocko Geserick, zoon van de oud-bondscoach en zelf een zeer ervaren baanwielrenner. De trein kon hierdoor ‘het station’ verlaten onder deskundige leiding.

Om uit te vinden hoe hard een trein kan rijden heb je een vrij traject nodig. Je wil niet moeten wachten op ‘stoptreintjes’ op de wielerbaan tijdens bijvoorbeeld een vrije training. Daarom kregen de jonge coureurtjes hun vaders zo gek om tot vier keer toe de wielerbaan van Sloten voor een uur af te huren en de week voor de wedstrijd de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i te zetten tijdens een twee uur durende sessie op de wielerbaan van Alkmaar. Tijdens deze trainingsuren kon het team naar hartenlust oefenen. Als eerste zette de altijd rustige en zeer kundige coach Ocko de wagonnetjes in de juiste volgorde. Vervolgens werden de automatismen ingeslepen door het alsmaar herhalen van diverse oefeningen, waaronder de start en het overnemen. Binnen de kortste keren zag het er technisch piekfijn uit. Maar was het ook genoeg?

Mokum Mokers

Afgelopen zondag 21 november was het eindelijk zover. Helaas was Omnisport voor publiek gesloten vanwege de Corona-maatregelen, maar dat mocht de pret voor de jongens niet drukken. Terwijl de vaders en moeders van veel kinderen met de neus tegen het raam stonden geplakt, reden Pascal, Bodhi, Noery en Filippo – die zichzelf inmiddels de Mokum Mokers hadden gedoopt – warm op de baan en rollen voor de eerste test, de kwalificatie. Aan alles was gedacht. De vier droegen zelfs dezelfde rode sokken van www.gruttodesign.com waardoor de Olympia-trein er piekfijn uitzag. Even na tien uur was het zover. Na een valse start kwamen de Olympianen bij de herstart goed en snel op gang. De 1,5 km werd in 1 minuut en 58 seconden en 38 honderdsten voltooid. Bijna vier seconden sneller dan het tweede team. De mannen hadden de finale bereikt!

Een zilveren medaille was dus een zekerheidje, maar de jongens wilden goud, niets meer en niets minder. Even na half twaalf ging de finale van start. In tegenstelling tot bij de kwalificatie reden er nu twee teams in de baan tegen elkaar. Het team dat in de kwalificatie de tweede tijd had neergezet ging als een dolle uit de startblokken en zette de eerste ronden snelste doorkomsttijden neer. De Amsterdamse TGV liet zich echter niet gek maken en kwam al snel op stoom. Halverwege de koers namen de Mokum Mokers de leiding over en hamerden in een razende vaart naar de finish. Na 1 minuut 57 seconden en 19 honderdsten (ruim 46 km per uur gemiddeld) raasden de Olympianen over de streep. De tegenstanders weerden zich echter meer dan goed en gaven slechts 0,8 seconde toe. De altijd rustige coach Ocko had zich toch ook wel een beetje ‘zorgen’ gemaakt over de afloop. ‘Het had van mij best iets minder spannend gemogen’, verklapte hij nadien. Korte tijd later stonden de vier Amsterdammertjes trots met hun driekleur op het podium. Het was gelukt!

Nog eens prijs!

Na de ploegenachtervolging stond ook nog de teamsprint op het programma. Daarbij reden Pascal en Bodhi samen en had Noery een koppel gevormd met Pieter Westbroek van DTS. Filippo ging op pad met Dylan Rijnders van WV Breda. Filippo had duidelijk zijn brandstoftankje al geleegd tijdens de ploegenachtervolging en speelde geen rol van betekenis. Dat deden Pascal, Bodhi, Noery en Pieter wel. Zij zetten de snelste tijden op de klokken en mochten het in de finale tegen elkaar opnemen. Veel deden beide koppels daarbij niet voor elkaar onder, maar uiteindelijk trokken Bodhi en Pascal aan het langste eind. Zij pakten hun tweede rood-wit-blauwe trui! Daarmee stonden ook na de teamsprint nog eens drie Olympianen op het podium. Het kon vandaag werkelijk niet op. Onder het genot van welverdiende hamburger bij de Burger King (ja af en toe mag dat best), vatte Bodhi de afgelopen uren nog eens kort en krachtig samen: ‘het was echt epic vandaag!’ En zo was het. En nu maar hopen dat de Olympia-jeugdtrein blijft doordenderen en dat er meer wagonnetjes gaan aanhaken.