Olympia op de kaart zetten in de hoofdstad en de Achterhoek

Olympia op de kaart zetten in de hoofdstad en de Achterhoek

De weersomstandigheden waren uitstekend voor een lekker potje sporten afgelopen zondag op Sportpark Sloten. Daarvoor was alle gelegenheid want in de ochtenduren stond het Kampioenschap van Amsterdam voor jeugdcategorieën op de agenda op het eigen parcours. Dat was echter niet de enige plek waar de Olympia-kleuren in wedstrijdverband waren te bewonderen dit weekend. Ook in het oosten van het land was een Olympiaan actief.

 

Kampioenschap van de hoofdstad

Op de eigen wielerbaan van Sloten stonden meerdere Olympianen aan de start, meestal al in het nieuwe tenue. Goed om te zien. Behalve de ‘usual suspects’ bij de oudere jeugd, zien we de laatste weken bij de jongere categorieën ook steeds meer rennertjes in Olympia-kleuren aan de start staan. Laten we hopen dat deze tendens zich doorzet. Want wat is er leuker om niet alleen te trainen, maar af en toe ook eens de degens te kruisen met je leeftijdgenoten?

Vier categorieën gingen van start zondagmorgen. Groep A bestond uit de jongste rennertjes met een licentie (cat. 1 en 2). De elf jongelingen die bij deze wedstrijd van start gingen waren kennelijk goed uitgeslapen want zij vertrokken als een raket. Onder hen bevond zich ook de jongste spruit van de familie Limonard, Tobias, die uiteindelijk beslag legde op een mooie zevende plaats. Een andere nieuwe ster aan het Olympia-firmament is Chris Berger. Zij werd in haar eerste wegwedstrijd meteen negende. Een klasse apart was Cheyenne van der Meer. De Beverwijkse, die al meerdere rood-wit-blauwe-truitjes in haar kast heeft hangen, leidde de wedstrijd van begin tot eind. Achter haar lag het veld volledig uit elkaar. Dat beloofde wat voor de volgende groepen.

Ook in Groep B (cat. 3 en 4) waren alle rennertjes vast van plan hun huid duur te verkopen. Bij de zeventien vertrekkers waren ook vier Olympianen: ‘oudgedienden’ Semme Weber en Coco van Essen en verder Otis Lambooy en Ilya Fontaine die sinds enkele maanden de smaak goed te pakken hebben. Ook hier gingen de deelnemers als een razende van start. Al snel kwamen er twee toppers op kop: Lisa Brouwer en Jelle Twigt. Met het naderen van de finishlijn wist Lisa, Nederlands kampioen veldrijden en mountainbike, de heftig tegenstribbelende Jelle (van ARC Ulysses) van zich af te schudden. Ze bereikte solo de finish. Daarachter was de strijd niet minder enerverend. In eenlingen en in kleine groepjes kwamen de uitgeputte ‘helden van het asfalt’ over de finishlijn. Onze Olympiaantjes deden het meer dan behoorlijk. Otis drukte zijn wiel als vijfde over de streep. Semme werd achtste en Coco beëindigde haar wedstrijd op een negende plaats. Illya klasseerde zich als dertiende.

In Groep C (cat. 5 en 6) stonden niet minder dan 28 jongelingen te trappelen, onder wie de Olympianen Filippo van Loo, Timo Limonard en Faas Jonk. Ondanks het lekker grote peloton, vlogen de vonken er niet echt vanaf. Het was een beetje hollen en stilstaan. Een massasprint moest de beslissing brengen. De oersterke Pieter Westbroek van DTS behaalde de overwinning op zijn sloffen. De tweede plaats was voor de nog grotere Quinten de Jong van WV de Amstel. Kort daarachter denderden Daley Terweij (van ARC Ulysses) en Filippo naast elkaar over de finish. Voor het oog was niet zichtbaar wie als eerste van hen de streep had gepasseerd. Dat was ook niet nodig, want Fiilppo (of zijn vader) was vergeten de transponder over te zetten van baan- naar wegfiets… In het sprintgeweld eindigde Timo op een veertiende plek. Niet slecht voor deze sportbilly die de dag ervoor nog vierde was geworden tijdens een atletiekwedstrijd met landelijke toppers. Faas kampte met hetzelfde probleem als Filippo – geen transponder – en kon dus ook niet worden geklasseerd. Hij reed echter wel de wedstrijd netjes uit in de groep.

Groep D (cat. 7) ging als laatste van start. Hier waren dertien deelnemers, onder wie onze eigen Noery Weber, Jesse Klein, Pascal Cutler en Bodhi Klein. Hier bleef de groep eveneens gesloten. Niet dat er geen pogingen werden gedaan. Onder meer Noery zette een paar keer de turbo aan, maar telkens werd hij weer teruggepakt. In de sprint stond geen maat op Jesse. In zijn kielzog kwam Bodhi over de streep, voor Nick Koenis van Westland Wil Vooruit. Noery legde beslag op de vijfde stek, Pascal werd elfde.

Høken in de Achterhoek

Terwijl in de hoofdstad de jongste renners zich in het zweet werkten, was in het oosten van het land onze enige nieuweling, Finn Uffink, actief. Enkele weken geleden legde Finn tijdens een zeer geslaagd trainingskamp op Mallorca de basis voor het wegseizoen. Dat betaalde zich vorige week al uit met een prima tweede plaats in Halfweg. Dit weekend nam onze Olympiaan als lid van de districtsploeg Noord-Holland deel aan de Achterhoek Cup, een NK selectiewedstrijd voor nieuwelingen en junioren. De ploeg bestond verder uit: Joeri Schaper, Thomas Landman, Michiel Mouris, Arne Reenders, Tristan Tijsen, Liam Witte en Kaj van Niekerk.

Als eerste stond zaterdag een korte tijdrit van zeven kilometer tussen Eibergen en Neede op het programma. Daarin legde de VWO’er beslag op een elfde plek. ‘Maar voor m’n gevoel had ik er toch meer uit kunnen halen’, aldus Finn. Later op zaterdag volgde in Eibergen nog een criterium van vijftig kilometer en ook hierin toonde Finn zijn goede benen. Nadat teamgenoot Joeri Schaper zich in de kopgroep had genesteld, richtten de Amsterdammer en zijn ploeggenoten zich op het afstopwerk. Toch wist nog een klein groepje renners weg te komen. In de pelotonssprint werd Finn prima derde, waarmee hij als elfde over de finish kwam.

Zondag volgde nog een grote omloop met daarin een – laat Patrick Lefevre het maar niet horen – gravelstrook. Bij de eerste passage ging ploeggenoot Michiel Mouris naar de grond, waarbij Finn hem niet meer kon ontwijken. Beiden kon echter al snel weer terugkeren in het peloton. Finn kwam uiteindelijk terecht in een groepje tussen de kop van de wedstrijd en het peloton, maar kwam door een hongerklop in de problemen. Finn: ‘Ik had veel te weinig gegeten en kreeg mijn benen niet meer rond. Echt, ik kwam niet meer vooruit’. Hij moest zijn groepje laten gaan. Nadat hij snel wat had gegeten wist hij in het peloton de finish te bereiken. ‘Ik baal er wel van dat ik de fout heb gemaakt, want er had vandaag veel meer in gezeten’, concludeerde Finn die al met al terugkeek op een zeer geslaagd weekend, niet alleen sportief, maar ook sociaal. ‘We zaten in drie chaletjes op een vakantiepark en dat was echt supergezellig.’ Dat de omloop en het eindklassement werden gewonnen door ploeggenoten Michiel en Joeri was nog eens een kers op de taart. Of er naar goed plaatselijk gebruik na afloop van de wedstrijd flink is gehøkt door de districtsploeg kon de verslaggever niet achterhalen…