Iron lady Isa

Het afgelopen wegseizoen was huize Klein in Nieuw-Vennep een soort dependance van Fleurop. Aan het einde bijna ieder weekend stond er wel weer een nieuw ruikertje in de woonkamer. Veel van die boeketjes kwamen op ‘het conto’ van Jesse, die afgelopen jaar als categorie-6-jeugdrenner heel wat keren zijn concullega’s de hielen liet zien. Maar onderschat ook zijn jongere zus Isa niet. Zij timmerde afgelopen seizoen flink aan de weg als categorie-4-renster. Isa maakte daarbij flinke sportieve stappen die resulteerden in mooie resultaten en ook flink wat ‘bosjes voor moeders’.

Isa is een echte alleskunner. Zij rijdt niet alleen ’s zomers de klinkers uit de weg. In de wintermaanden is zij op vrijdagavond  in het Velodrome te vinden en op zondag  knalt zij door het veld tijdens een van de wedstrijden van de Amsterdamse Cross Competitie. Afgelopen zondag was wat dat betreft ‘een speciale’, want toen stond de thuiswedstrijd op Sloten op de agenda. Een goede reden om eens over de schouder van Isa mee te kijken hoe zij zich voorbereidde op de wedstrijd en hoe de Nieuw-Vennepse het er vervolgens afbracht in de ‘mud party’ van Olympia.

Eerst nog even wat meer over Isa. De 12-jarige scholiere zit op het Kaj Munk College in Hoofddorp en heeft als hobby’s ‘alles wat onder wielrennen valt’, boeken lezen, spelen met haar hamster en kippen en ‘lekker op haar telefoon zitten’ (what’s new voor wat betreft de laatste hobby zullen veel ouders nu denken). Ondanks dat Isa het enige meisje in haar categorie bij ASC Olympia is, heeft ze het erg naar haar zin. ‘Ik vind het erg gezellig en kan goed omgaan met de andere kinderen. Het zou uiteraard wel leuk zijn als er nog meer meiden van mijn leeftijd bijkomen, maar ik vind het ook leuk om met de wat jongere meiden als Semme en Coco om te gaan’.

De voorbereiding van onze toekomstige Marianne Vos (ook een alleskunner) op de wedstrijd begon eigenlijk al zaterdag. Jeugdwielrennen betekent voor zij die de lagere school achter zich hebben gelaten immers ook plannen en daarom maakte Isa eerst haar huiswerk zo veel mogelijk af. Daarna keek zij ‘voor de leuk en ontspanning’ een film met haar moeder, waarna zij aan het eind van de middag haar spullen klaarlegde en haar tas inpakte. Naar haar fiets hoefde zij niet om te kijken, dat was het domein van haar vader. Uiteraard moesten er de avond voordien nog wel wat koolhydraten worden gestapeld. ‘We aten lekker pasta met tonijn en uiteraard ben ik op tijd naar bed gegaan. Om 21.05 uur ging het licht in mijn kamer uit.’

Om half acht ging de wekker weer voor Isa. ‘Ik deed mijn gordijnen open en zag dat het regende. Ik vond het natuurlijk wel jammer, maar aan de andere kant: het hoort er ook wel weer bij, zeker in deze tijd van het jaar. Als je me vraagt of ik graag fiets in de kou dan zeg ik “nee, dank je”. Alleen als ik me warm genoeg heb aangekleed vind ik het niet al te erg. Dat geldt eigenlijk ook voor het fietsen in de nattigheid: liever niet, maar het hoort er nu eenmaal bij en als ik eenmaal bezig ben maakt het me niet meer zo veel uit.’

‘Ik had vanaf het opstaan zo nog een uur en kwartier voor vertrek. Na rustig te hebben ontbeten zijn we kwart voor negen in de auto gestapt en naar Sloten gereden. Een half uurtje later waren we bij het Velodrome. Nadat de fietsen waren uitgeladen hebben we – Jesse reed natuurlijk ook mee – de rugnummers opgehaald en opgespeld. Ook heeft mijn vader de banden opgepompt’. Daarna was het inrijden geblazen. Veel verrassingen had het parcours niet in petto voor Isa, want ze rijdt er natuurlijk vaker, dus na drie inrijrondjes wist ze genoeg en wat haar te wachten stond: een zwaar parcours met veel blubber.

(foto’s ACC, bron: Hans Steekers)

Om 10 uur precies klonk het startschot en klikten bijna 40 renners van de jongste jeugdcategorieën hun schoenen in de pedalen en doken het veld in. ‘Mijn start kon zoals altijd beter’, vertelde Isa, die toch al spoedig bij de eersten door het veld ploeterde. Over het verloop van haar wedstrijd was de jonge Olympiaan verder meer dan tevreden. ‘Het ging goed. Het regende en er lagen plassen en veel modder, maar dat hield ons niet tegen. Het enige probleempje dat ik had was een glijpartij waarbij mijn zadel scheef kwam te staan. 200 meter verder stond echter mijn vader die hem snel even recht heeft gezet.’ Na een kleine twintig minuten koers legde Isa beslag op een puike tiende plaats. Bij het uithijgen na de streep overheerste de voldoening: het was leuk om op mijn eigen parcours een wedstrijd mee te maken met heel veel modder.’

De vraag of ze wellicht door de kou, nattigheid en modder van de crosswedstrijd van deze zondag misschien volgende week wel een keertje zou kunnen overslaan was ‘by far’ de meest domme. Natuurlijk niet! Met een paar rake woorden wordt dit duidelijk gemaakt ‘Ik ga elke week wanneer ik kan.’

De modderpoelen kunnen volgende week nog zo koud, diep en nat zijn: Isa is ook dan weer van de partij.