In Memoriam Piet van Heusden
In Memoriam
Piet van Heusden (1929-2023)
‘De huid niet verkopen voordat de beer geschoten is’. Dit gezegde had de Italiaanse wielercrack Mino De Rossi zich misschien wat meer ten harte moeten nemen. Nog voordat hij eind augustus 1952 in het Parc des Princes in Parijs de finale van het wereldkampioenschap achtervolging had gereden, deelde hij al foto’s van zichzelf uit met het onderschrift ‘Wereldkampioen 1952’. Want die onbekende ‘Olandese’, met de voor hem onuitspreekbare achternaam Van Heusden (‘Vanne Eusdenn’), die zou hem geen strobreed in de weg leggen. Wel dus. De foto’s van De Rossi konden bij het oud papier, want Van Heusden reed zijn tegenstander met een verzet van 51×15 linea recta terug naar het land van pasta en wijn.
Als De Rossi de uitslagen een beetje had bestudeerd, dan had hij kunnen weten dat hij Piet van Heusden niet moest onderschatten. De in 1929 in de Wolvenstraat geboren Amsterdammer was in dat jaar tamelijk onverwacht Nederlands achtervolgingskampioen geworden. Ook dat was een verhaal apart geweest. Nadat de gebrilde coureur eerder dat jaar het achtervolgingskampioenschap van ASC Olympia winnend had afgesloten, schreef hij zich in voor de nationale titelstrijd. Dat leek op een deceptie uit te lopen, want er waren al 48 inschrijvers. Noodgedwongen nam Van Heusden plaats op de reservebank. Toen een renner op het laatste moment niet kwam opdagen, mocht de voormalige elektricien alsnog starten. Dat hebben zijn concurrenten geweten. Een voor een elimineerde Van Heusden zijn tegenstanders. In de finale verschalkte hij Jan Plantaz met een voor die tijd zeldzaam snelle tijd van 5 minuten 11,8 seconden. En zo stond Van Heusden op zondagmiddag 29 juni in het Olympisch Stadion met het rood-wit-blauw om de schouders.
Wereldkampioen zou Van Heusden na 1952 niet meer worden, maar hij behaalde nog wel twee keer de nationale titel, in 1953 en 1954. Daarna doofde zijn sportieve ster langzaam uit. Na zijn actieve carrière trok hij zich niet terug uit de wielersport. In de jaren zestig was hij twee jaar ploegleider van de Paroolploeg en ook maakte hij maar liefst 36 jaar deel uit van de organisatie van Olympia’s Tour. Voorts was hij een dozijn jaar gastheer tijdens de Zesdaagse in Ahoy en droeg hij nieuwe initiatieven een warm hart toe. Bij de Ronde van de Orteliusstraat reed hij jaarlijks een ereronde en deelde hij de prijzen uit. Ook zelf bleef hij fietsen. Niet alleen in de polders rondom zijn woonplaats Uithoorn, maar in de wintermaanden ook wekelijks op het hout van het Velodrome met het vaste vriendengroepje. Bij evenementen van ASC Olympia, was Piet van Heusden, standaard van de partij. Voor ASC Olympia fungeerde Van Heusden de laatste decennia als een anchorman. Hij was in vlees en bloed de schakel die de rijke historie van de oudste wielervereniging verbond met het heden. Een man die gevraagd en ongevraagd zijn mening gaf, maar altijd met een gezonde dosis Amsterdamse humor en een man van zijn woord: hij zou zijn hele leven lid blijven van ASC Olympia, zijn tweede familie.
Gisteravond ontvingen we het trieste bericht dat Piet was overleden.
Piet we zullen je missen!
Het bestuur en de leden van ASC Olympia