De ultieme verenigingsman

Cor Bulterman (1934-2023)

Afgelopen weekend overleed, moegestreden, op 89-jarige leeftijd Cor Bulterman. Hij was samen met zijn echtgenote Gré misschien wel de allertrouwste supporter van ASC Olympia. Een verenigingsman in hart en nieren, waarbij vooral de jeugd zijn aandacht had.

De wieg van Cornelis (Cor) Bulterman stond in september 1934 in Amsterdam. Hij groeide op in de Rivierenbuurt en werkte na zijn schooltijd vrijwel zijn hele leven in de textielbranche. Berghaus textiel was jarenlang zijn werkgever. Ook was hij actief als vakbondsman.

De familie Bulterman rolde min of meer bij toeval in de wielerwereld. In de jaren zeventig woonden de Bultermans in Slotervaart in dezelfde portiek als wielercrack en Olympiaan Cor Schuuring. Aangemoedigd door Schuuring besloten de beide zonen van Bulterman het ook eens te proberen op de tweewieler met dunne banden. Terwijl Hans het fietsen al snel gezien had en zich vervolgens succesvol wierp op een waterpolocarrière, reed Rik tot en met de nieuwelingen-categorie talloze wedstrijden in het Olympia shirt.

Als wielervader voelde Cor zich als een vis in het water in de fietswereld. En dan vooral in die van het jeugdwielrennen. Zo zeer zelfs, dat hij in 1977 toetrad als secretaris van het jeugdbestuur. Verder besloot hij ook zijn trainersdiploma’s te halen. Jarenlang werkte hij met de jeugd van Olympia, onder meer op de zaterdagochtend bij de wielerschool. Tientallen Olympiaantjes leerden zo van Cor de (eerste) kneepjes van het wielervak. Het bleef echter niet alleen bij het geven van trainingen. Ook bij de talloze jeugdtoernooien was hij steevast aanwezig om te supporteren voor ‘zijn’ kinderen. Datzelfde gold bij de jaarafsluitingen. Maar ook in groter verband ontfermde hij zich over de coureurtjes. Als jeugdconsul voor het District Noord-Holland van de KNWU had hij misschien wat minder oog voor formele KNWU-zaken, maar des te meer voor wat speelde bij de wielerclubs en de jeugd in de regio.

Clubman ben je ook in mindere tijden. In 1996 stond ASC Olympia er slecht voor. Het bestuur was opgestapt, de clubkas was leeg en een visie en plannen waren er niet. Rik Bulterman, net als zijn vader nog steeds betrokken bij Olympia, besloot de handschoen op te pakken en stelde zich verkiesbaar als voorzitter. Om de club vlot te trekken moest hij kunnen terugvallen op betrouwbare en energieke bestuursleden. Voor de functie secretaris kwam hij al snel uit bij Cor: “de enige betrouwbare secretaris die ik kende was mijn vader”, aldus Rik. “En zo heb ik hem erbij betrokken en hebben we de club met nog een paar andere echte hardwerkende en trouwe clubmensen weer samen uit het slob getrokken en uiteindelijk een mooi 100-jarig bestaan kunnen vieren in 1998!”

Na een jaar of vijf, toen de club weer op de rails stond, legde Rik Bulterman de voorzittershamer neer. Zo niet vader Cor. Meer dan een decennium bleef hij als secretaris deel uitmaken van het hoofdbestuur. Maar ook na zijn terugtreden als bestuurslid bleef Cor nauw betrokken bij de wielerclub op sportpark Sloten. Hij hielp nog jaarlijks uit bij de Oranjeronde en ook bij activiteiten voor de jeugd gaf hij steevast acte de préséance. Zelfs toen het voortbewegen steeds moeilijker ging bleef Cor van de partij, met volle teugen genietend van ‘zijn cluppie’.

Zijn onvermoeide inzet voor de wielersport bleef niet onopgemerkt. Cor Bulterman werd onder meer onderscheiden met het Zilveren Wiel van de KNWU en benoemd tot erelid van ASC Olympia. Verder kreeg hij de Andreaspenning van de gemeente Amsterdam uitgereikt. Deze is bestemd voor personen die ‘prestaties met een landelijke uitstraling’ hebben verricht of lang in het verenigingsleven actief zijn geweest. Een onderscheiding die voor Cor Bulterman lijkt te zijn gemaakt. Want een ultieme verenigingsman, dat was hij zonder meer, met diepgewortelde en onvoorwaardelijke liefde voor ‘zijn’ wielervereniging.

We zullen Cor Bulterman enorm gaan missen. Een van de laatste der Mohikanen, als het gaat om echte clubmensen, is heengegaan. Het bestuur en de leden van ASC Olympia wensen Gré, Rik, Hans, en familie veel sterkte toe bij dit grote verlies.